urban w języku polskim

Niemiecki	Polski
Urban [urbaner; am urbansten] Substantiv	Urbannoun imię męskie;
Urbanisation \| Verstädterung Substantiv	urbanizacjanoun wzrost liczby ośrodków miejskich na jakimś obszarze, ich powiększenie i rozwój wiążący się z koncentracją, napływem ludności, wzrostem ich roli i znaczenia dla danego regionu;
die Urbanistik [der Urbanistik; —] Substantiv	urbanistyka(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o planowaniu i budowie miast oraz osiedli; noun
Stadtplaner \| Urbanist Substantiv	urbanistanoun projektant przestrzeni miejskiej i rozplanowania zabudowy
Stadtplanerin \| Urbanistin Substantiv	urbanistkanoun projektantka przestrzeni miejskiej i rozplanowania zabudowy
der Turban [des Turbans; die Turbane] Substantiv	turbannoun męskie nakrycie głowy w postaci zwoju noszone w krajach orientalnych;

Historia wyszukiwania