untreue w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Untreue [der Untreue; —] Substantiv	niewiernośćnoun cecha tego, co jest niewierne, tego kto jest niewierny; sprzeniewierzenie się czemuś niewiernośćnoun zdrada, bycie niewiernym skok w bok(potocznie, potoczny) zdrada małżeńska, rzadziej zdrada stałego partnera, partnerki noun
Untreue \| Treulosigkeit Substantiv	zdradanoun niedochowanie wierności (zazwyczaj seksualnej) małżeńskiej lub partnerskiej
untreu [untreuer; am untreuesten] Adjektiv	niewiernyadjective taki, który nie dochował wierności w małżeństwie lub innym związku

Niemiecki

Polski

die Untreue [der Untreue; —] Substantiv

niewiernośćnoun
cecha tego, co jest niewierne, tego kto jest niewierny; sprzeniewierzenie się czemuś

niewiernośćnoun
zdrada, bycie niewiernym

skok w bok(potocznie, potoczny) zdrada małżeńska, rzadziej zdrada stałego partnera, partnerki
noun

Untreue | Treulosigkeit Substantiv

zdradanoun
niedochowanie wierności (zazwyczaj seksualnej) małżeńskiej lub partnerskiej

untreu [untreuer; am untreuesten] Adjektiv

niewiernyadjective
taki, który nie dochował wierności w małżeństwie lub innym związku

Historia wyszukiwania