untreu w języku polskim

Niemiecki	Polski
untreu [untreuer; am untreuesten] Adjektiv	niewiernyadjective taki, który nie dochował wierności w małżeństwie lub innym związku
die Untreue [der Untreue; —] Substantiv	niewiernośćnoun cecha tego, co jest niewierne, tego kto jest niewierny; sprzeniewierzenie się czemuś niewiernośćnoun zdrada, bycie niewiernym skok w bok(potocznie, potoczny) zdrada małżeńska, rzadziej zdrada stałego partnera, partnerki noun
Untreue \| Treulosigkeit Substantiv	zdradanoun niedochowanie wierności (zazwyczaj seksualnej) małżeńskiej lub partnerskiej
betrügen \| die Ehe brechen \| hintergehen \| Ehebruch begehen \| untreu sein Verb	zdradzaćverb złamać przysięgę wierności w związku, zwykle przez odbycie stosunku seksualnego z inną osobą niż osoba, z którą jest się w związku
die Veruntreuung [der Veruntreuung; die Veruntreuungen] Substantiv	defraudacjanoun

Historia wyszukiwania