unterbrechung w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Unterbrechung [der Unterbrechung; die Unterbrechungen] Verb	rozłączaćverb tracić łączność
die Unterbrechung [der Unterbrechung; die Unterbrechungen] Substantiv	przeszkodzenie(rzeczownik odczasownikowy) od przeszkodzić noun
Pause \| Unterbrechung Substantiv	przerwanoun czas, w którym wykonywanie jakiejś czynności zostaje zaprzestane na pewien okres; zatrzymanie działania czegoś

Historia wyszukiwania