ungläubige w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Ungläubige Substantiv	niewierny(pejoratywnie, pejoratywny) ktoś innej wiary religijnej noun
der Ungläubiger [ein Ungläubiger; des/eines Ungläubigen; die Ungläubigen/zwei Ungläubige] Substantiv	niewierzącynoun osoba bezwyznaniowa; ktoś, kto nie jest wyznawcą żadnej religii
ungläubig [ungläubiger; am ungläubigsten] Adjektiv	niedowierzającyadjective niewierzący(teologia, teologiczny) w kontekście wiary, wyznania: który nie wyznaje żadnej religii, niereligijny adjective
ungläubiger Thomas Substantiv	niewierny Tomasznoun o człowieku, który nie uwierzy w coś, póki tego nie zobaczy, nie dotknie

Historia wyszukiwania