unanständig w języku polskim

Niemiecki	Polski
unanständig [unanständiger; am unanständigsten] Adjektiv	nieprzyzwoityadjective niezgodny z powszechnymi zasadami moralnymi (często w kontekście seksualnym) nieskromnyadjective bez oznak zawstydzenia
unanständig \| schlüpfrig Adjektiv	sprośnyadjective cechujący się brakiem przyzwoitości, wstydu; śmiały w dziedzinie seksu
die Unanständigkeit [der Unanständigkeit; die Unanständigkeiten] Substantiv	nieprzyzwoitośćnoun coś nieprzyzwoitego, budzącego oburzenie i zgorszenie
Unanständigkeit \| Anstößigkeit \| Anzüglichkeit Substantiv	nieprzyzwoitośćnoun brak przyzwoitości

Historia wyszukiwania