słownik Niemiecko-Polski »
tiegel w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Tiegel [des Tiegels; die Tiegel] Substantiv | tygiel(laboratoryjny, związany z laboratorium) (technologia, technika, techniczny) element wyposażenia laboratoryjnego, naczynie o kształcie podobnym do kubka, służące do wykonywania operacji na substancjach stałych wymagających wysokiej temperatury, np. suchej destylacji, stapiania metali itd. |
| der Schmelztiegel [des Schmelztiegels; die Schmelztiegel] Substantiv | infundibulum(anatomia, anatomiczny) nazwa kilku organów, struktur anatomicznych roślin i zwierząt, mających lejkowaty kształt; tygiel(przenośnie, przenośnia) miejsce, w którym zachodzi wiele zmian społecznych, w którym mieszają się narodowości, wyznania itd. |
