tölpel w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Tölpel [des Tölpels; die Tölpel] Substantiv	matoł(potocznie, potoczny) mężczyzna mało inteligentny; głupiec, tuman noun
der Tölpel [des Tölpels; die Tölpel] Adjektiv	niezbornyadjective nie łączący się w harmonijną całość niezręcznyadjective niemający sprytu, biegłości, znajomości czegoś niezręcznyadjective niemający zręczności, (także, też) świadczący o braku zręczności
der Basstölpel Substantiv	głuptak(ornitologia, ornitologiczny) Morus bassanus, głuptak zwyczajny, duży ptak morski z rzędu pełnopłetwych; noun
Gimpel \| Tölpel Substantiv	gamoń(potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) człowiek nierozgarnięty, niezaradny noun
Tollpatsch \| Tölpel Substantiv	ofiara losunoun osoba, której nigdy nic nie wychodzi, nic się nie udaje
Tollpatsch \| Tölpel \| Trampel Substantiv	fajtłapa(pejoratywnie, pejoratywny) osoba niezdarna noun
Trottel \| Tölpel Substantiv	bęcwał(pogardliwie, pogardliwy) osoba bezmyślna (i często leniwa) noun
Töffel \| Tölpel Substantiv	niezdara(lekceważąco, lekceważący) osoba niezręczna albo niezaradna noun
übertölpeln [übertölpelte; hat übertölpelt] Verb	okpiwaćverb okpićverb

Historia wyszukiwania