słownik Niemiecko-Polski »
steigbügel w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Steigbügel [des Steigbügels; die Steigbügel] Substantiv | strzemiączko(anatomia, anatomiczny) kosteczka słuchowa znajdujących się w uchu środkowym człowieka i ssaków; strzemię(hipologia, hipologiczny) parzysta część rzędu końskiego w formie stalowego kabłąka i poprzeczki, służąca do dosiadania wierzchowca i ułatwiająca utrzymanie się w siodle; |
