słownik Niemiecko-Polski »
sonnenblume w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Sonnenblume [der Sonnenblume; die Sonnenblumen] Substantiv | słonecznik(botanika, botaniczny) Helianthus, rodzaj roślin; słonecznik(potocznie, potoczny) słonecznik zwyczajny, Helianthus annuus – wysoka roślina jednoroczna o bardzo dużych (zwykle żółtych) kwiatach, uprawiana dla oleistych nasion lub jako roślina ozdobna; |
| das Sonnenblumenöl [des Sonnenblumenöl(e)s; die Sonnenblumenöle] Substantiv | olej słonecznikowynoun |
| Gewöhnliche Sonnenblume Substantiv | słonecznik zwyczajny(botanika, botaniczny) Helianthus annuus L., gatunek rośliny z rodziny astrowatych, uprawiany w wielu rejonach świata; |
