schleife w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Schleife [der Schleife; die Schleifen] Substantiv	kokardanoun rodzaj ozdoby, zawiązana wstążka pętelkanoun pętla(informatyka, informatyczny) blok kodu wykonywany wielokrotnie noun
schleifen [schleifte; hat/ist geschleift] Verb	wlecverb ciągnąć się
Schleifen [schleifte; hat/ist geschleift] Substantiv	szlifowanie(rzeczownik odczasownikowy) od szlifować noun
der Schleifer [des Schleifers; die Schleifer] Substantiv	ostrzyciel(rzemiosło, rzemieślniczy) rzemieślnik ostrzący noże, nożyczki itp. noun szlifierz(zawód, zawodowy, zawodowo) pracownik zajmujący się szlifowaniem; noun szlifierz(zawód, zawodowy, zawodowo) rzemieślnik zajmujący się ostrzeniem narzędzi noun
Bandschleife Substantiv	fontaźnoun fantazyjna kokarda noszona zamiast klasycznego krawata
Fliege \| Schleife Substantiv	muszkanoun rodzaj ozdoby noszonej przez mężczyzn zamiast krawata;
glätten \| polieren \| schleifen Verb	gładzićverb usuwać drobne nierówności, czynić powierzchnię gładką
reiben \| schleifen Verb	trzećverb naciskając, pocierać
der Winkelschleifer [des Winkelschleifers; die Winkelschleifer] Substantiv	szlifierka kątowa(technologia, technika, techniczny) rodzaj ręcznej szlifierki o momencie obrotowym przekazywanym poprzez przekładnię pod kątem prostym, przeznaczona do szlifowania i przecinania; noun

Historia wyszukiwania