rechnung w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Rechnung [; die Rechnungen] Substantiv | rachuneknoun rachuneknoun |
| Rechnung | Faktura Substantiv | faktura(ekonomia, ekonomiczny) (handel, handlowy) rodzaj dokumentu będącego dowodem transakcji kupna i sprzedaży; |
| Rechnungs- Adjektiv | rachunkowy(księgowość) odnoszący się do obrotów finansowych, stanu majątku, itp. |
| das Rechnungswesen [des Rechnungswesens; —] Substantiv | rachunkowośćnoun |
| die Abrechnung [der Abrechnung; die Abrechnungen] Substantiv | obrachuneknoun |
| Abrechnung | Verrechnung Substantiv | rozliczenie(finanse, finansowy) uregulowanie wzajemnych zobowiązań między stronami umowy |
| zurechnungsfähig [zurechnungsfähiger; am zurechnungsfähigsten] Adjektiv | poczytalnyadjective |
| die Berechnung [der Berechnung; die Berechnungen] Substantiv | obliczanie(rzeczownik odczasownikowy) od obliczać obliczenie(rzeczownik odczasownikowy) od obliczyć |
| Berechnung | Kalkül Substantiv | wyrachowanie(rzeczownik odczasownikowy) od wyrachować |
| die Differentialrechnung [der Differentialrechnung; die Differentialrechnungen] Substantiv | |
| die Hochrechnung [der Hochrechnung; die Hochrechnungen] Substantiv | ekstrapolacjanoun |
| die Integralrechnung [der Integralrechnung; —] Substantiv | całkinoun rachunek całkowy(matematyka, matematyczny) dział analizy matematycznej poświęcony własnościom, technice obliczania i zastosowaniom całek; |
| jemandem einen Strich durch die Rechnung machen | |
| unzurechnungsfähig | übergeschnappt Adjektiv | niepoczytalnyadjective |
| die Zurechnungsfähigkeit [der Zurechnungsfähigkeit; —] Substantiv | poczytalność(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) możliwość rozpoznania znaczenia swego czynu lub pokierowania swoim postępowaniem |
| Ära | Zeitrechnung Substantiv | era(historia, historyczny, historycznie) okres zapoczątkowany jakimś ważnym wydarzeniem - rzeczywistym lub legendarnym - który stanowi podstawę rachuby lat w kalendarzu. |
