raspel w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Raspel [der Raspel; die Raspeln] Substantiv	tarniknoun
Raspel \| Holzraspel \| Raspelfeile Substantiv	raszpla(rzemiosło, rzemieślniczy) stalowy pilnik o grubych nacięciach noun
raspeln [raspelte; hat geraspelt] Verb	rzępolić(lekceważąco, lekceważący) grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie, zwłaszcza strunowym verb
abfeilen \| raspeln Verb	opiłowaćverb obciąć piłą lub wygładzić powierzchnię pilnikiem
Reibe \| Raffel \| Raspel Substantiv	tarka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) przyrząd kuchenny do ręcznego rozdrabniania surowców przez pocieranie noun

Historia wyszukiwania