rügen w języku polskim

Niemiecki	Polski
Rügen [rügte; hat gerügt] Substantiv	Rugia(geografia, geograficzny) niemiecka wyspa na Morzu Bałtyckim; noun
die Rüge [der Rüge; die Rügen] Substantiv	rekryminacja(książkowy) wystąpienie z zarzutami przeciw komuś; wzajemne obwinianie się noun
Rügenwalde Substantiv	Darłowo(geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun
Rügenwaldermünde Substantiv	Darłówko(geografia, geograficzny) turystyczna dzielnica miasta Darłowa; noun
betrügen [betrog; hat betrogen] (um mit Akkusativ) Verb	oszukiwaćverb mówić komuś nieprawdę, kłamać
betrügen \| ausbeuten \| ausnutzen \| prellen Verb	naciągaćverb osiągać co czyimś kosztem
betrügen \| die Ehe brechen \| hintergehen \| Ehebruch begehen \| untreu sein Verb	zdradzaćverb złamać przysięgę wierności w związku, zwykle przez odbycie stosunku seksualnego z inną osobą niż osoba, z którą jest się w związku
betrügen \| schwindeln \| trügen Verb	oszukiwaćverb doprowadzać kogoś do niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem przez podanie nieprawdy lub ukrycie nieznanych mu faktów
schwindeln \| betrügen \| trügen Verb	oszukiwaćverb celowo i potajemnie nie przestrzegać reguł podczas gry celem uzyskania lepszego wyniku; oszukiwać (1.1) partnerów gry

Historia wyszukiwania