politik w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Politik [der Politik; die Politiken] Substantiv | politykanoun |
| Politik | Grundsatz Substantiv | politykanoun |
| der Politikaster [des Politikasters; die Politikaster] Substantiv | politykier(pejoratywnie, pejoratywny) źle oceniany polityk |
| Politiker | Politikerin Substantiv | polityknoun |
| die Politikerin [der Politikerin; die Politikerinnen] Substantiv | polityknoun |
| die Politikwissenschaft [der Politikwissenschaft; die Politikwissenschaften] Substantiv | nauki politycznenoun |
| der Politikwissenschaftler [des Politikwissenschaftlers; die Politikwissenschaftler] Substantiv | politistenoun |
| Assimilationspolitik | |
| die Außenpolitik [der Außenpolitik] Substantiv | |
| die Entspannungspolitik [der Entspannungspolitik; die Entspannungspolitiken] Substantiv | détente(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) odprężenie w zimnowojennych stosunkach między mocarstwami; odprężenienoun |
| die Geldpolitik [der Geldpolitik; die Geldpolitiken] Substantiv | |
| die Geopolitik [der Geopolitik; —] Substantiv | geopolityka(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) doktryna polityczna, która głosi, że warunki geograficzne wyznaczają procesy i fakty polityczne |
| Politologe | Politikwissenschaftler Substantiv | politolognoun |
| die Realpolitik [der Realpolitik; die Realpolitiken] Substantiv | Realpolitik(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) polityka oparta na kalkulacji siły i narodowych interesów, odrzucająca czynniki moralne i etyczne jako zakłócające realistyczne podejście do danej sprawy; |
| Sparpolitik | |
| Vogel-Strauß-Politik | Straußenpolitik Substantiv | strusia polityka(związek frazeologiczny) sytuacja, w której ktoś unika rozwiązywania problemów udając, że ich nie dostrzega; unikanie podjęcia decyzji |
