słownik Niemiecko-Polski »

osteuropa w języku polskim

NiemieckiPolski
Osteuropa [Osteuropa(s); —] Substantiv

Europa Wschodnia(geografia, geograficzny) różnie definiowany region znajdujący się na wschód od Europy Środkowej, graniczący z Azją;
noun

das Litauen [Litauen(s); —] (Staat in Nordosteuropa) Substantiv

Litwa(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie Wschodniej ze stolicą w Wilnie;
noun

Albanien [Albanien(s); —] (Staat in Südosteuropa) Substantiv

Albania(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w południowej części Europy, ze stolicą w Tiranie;
noun

Rumänien [Rumänien(s); —] (Staat in Südosteuropa) Substantiv

Rumunia(geografia, geograficzny) kraj europejski nad Morzem Czarnym, ze stolicą w Bukareszcie;
noun

Serbien [Serbien(s); —] (Staat in Südosteuropa) Substantiv

Serbia(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) kraj w Europie, powstał po rozpadzie Serbii i Czarnogóry;
noun

Slowenien [Slowenien(s); —] (Staat in Südosteuropa) Substantiv

Słowenia(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w południowej Europie ze stolicą w Lublanie;
noun

Ukraine [Ukraine; —] (Staat im Südwesten Osteuropas) Substantiv

Ukraina(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie ze stolicą w Kijowie;
noun