słownik Niemiecko-Polski »

orange w języku polskim

NiemieckiPolski
Orange Substantiv

pomarańcznoun
kolor pomarańczowy

orange Adjektiv

ognistożółtyadjective
żółty w ognistym odcieniu

pomarańczowaadjective

pomarańczoweadjective

pomarańczowyadjective
mający kolor drugiego pasma tęczy, taki jak kolor owocu pomarańczy itp.; żółty z czerwonym zabarwieniem;

orange werden Verb

pomarańczowiećverb
przybierać pomarańczową barwę

Orange | Apfelsine Substantiv

pomarańcza(spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) owoc cytrusowy o pomarańczowej skórce
noun

orange | Orange Adjektiv

pomarańczowy(botanika, botaniczny) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (kosmetyka, kosmetyczny, kosmetologia) (spożywczy) dotyczący owoców pomarańczy, zawierający owoce pomarańczy, zrobiony z owoców pomarańczy; (także, też) przypominający je w smaku, zapachu lub wyglądzie
adjective

die Orangeade [der Orangeade; die Orangeaden] Substantiv

oranżadanoun
napój o smaku pomarańczowym, również jego surogat

Orangenbaum | Apfelsinenbaum Substantiv

pomarańcza(botanika, botaniczny) drzewo, którego owocem jest pomarańcza (1.1);
noun

Orangenhaut Substantiv

skórka pomarańczowa(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) cellulit
noun

der Orangensaft [des Orangensaft(e)s; die Orangensäfte] Substantiv

sok pomarańczowynoun

die Orangenschale [der Orangenschale; die Orangenschalen] Substantiv

skórka pomarańczowa(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) skórka otaczająca pomarańczę
noun

die Orangerie [der Orangerie; die Orangerien] Substantiv

oranżeria(architektura, architektoniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) szklarnia służąca do hodowli egzotycznych roślin, np. pomarańcz, cytryn, pełniąca rolę wypoczynkową;
noun

Cox Orange

koksa

dreiblättrige orange Substantiv

poncyria trójlistkowa(botanika, botaniczny) Poncirus trifoliata, roślina cytrusowa z rodziny rutowatych, występująca w Chinach;
noun

hellorange Adjektiv

jasnopomarańczowyadjective
mający kolor pomarańczowy o jasnym odcieniu

vorangehen [ging voran; ist vorangegangen] Verb

poprzedzaćverb
być, poruszać się przed kimś, czymś

vorantreiben [trieb voran; hat vorangetrieben] Verb

forsowaćverb