objektiv w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Objektiv [objektiver; am objektivsten] Substantiv | obiektyw(technologia, technika, techniczny) (fotografia) soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia |
| objektiv [objektiver; am objektivsten] Adjektiv | obiektywnyadjective przedmiotowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) stanowiący przedmiot prawa przedmiotowyadjective |
| objektivieren [objektivierte; hat objektiviert] Verb | obiektywizowaćverb |
| der Objektivismus [des Objektivismus; —] Substantiv | obiektywizm(filozofia, filozoficzny) doktryna, która uznaje rzeczywistość obiektywną, tj. istniejącą poza podmiotem poznającym (człowiekiem) i niezależnie od niego |
| die Objektivität [der Objektivität ; die Objektivitäten] Substantiv | obiektywizmnoun obiektywnośćnoun |
| unparteiisch | objektiv | unvoreingenommen Adjektiv | bezstronnyadjective |
| das Weitwinkelobjektiv [des Weitwinkelobjektivs; die Weitwinkelobjektive] Substantiv | obiektyw szerokokątny(fotografia) obiektyw fotograficzny o krótkiej ogniskowej, obejmujący większe pole widzenia niż obiektyw standardowy, pozwalający na fotografowanie dużych przedmiotów z małych odległości; |
| das Zoomobjektiv [des Zoomobjektivs; die Zoomobjektive] Substantiv | obiektyw zmiennoogniskowynoun zoom(fotografia) (technologia, technika, techniczny) (potocznie, potoczny) (zobacz) obiektyw zmiennoogniskowy; |
| das Zoomobjektiv [des Zoomobjektivs; die Zoomobjektive] Phrase | obiektyw zoomphrase zmiennoogniskowyphrase |
