nachkomme w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Nachkomme [des Nachkommen; die Nachkommen] Substantiv	potomek(książkowy) dziecko (w stosunku do rodziców), także dalszy następca (wnuk, prawnuk) noun
nachkommen [kam nach; ist nachgekommen] Verb	wrodzićverb urodzić się, mając cechę lub cechy obserwowalne w rodzinie
Nachkommen [kam nach; ist nachgekommen] Substantiv	potomstwo(książkowy) dzieci w stosunku do rodziców noun
Jungtier \| Baby \| Junge \| Nachkomme Substantiv	młode(zoologia, zoologiczny) zwierzę, które jeszcze nie osiągnęło dojrzałości płciowej noun

Historia wyszukiwania