muggel w języku polskim

Niemiecki	Polski
Muggel Substantiv	mugol(fantasy) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) osoba nieposiadająca magicznych zdolności; noun
schmuggeln [schmuggelte; hat geschmuggelt] Verb	przemycaćverb nielegalnie przewozić ((dawniej, dawny) wywozić) przez granicę państwa towary (w tym zakazane), dewizy bez poddania ich kontroli i ocleniu
der Schmuggel [des Schmuggels; —] Substantiv	przemyt(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (kryminologia, kryminologiczny) proceder przewozu przez granicę państwa zakazanych przedmiotów lub osób albo przewózu z pominięciem jego kontroli i opłat; noun szmugiel(potocznie, potoczny) nielegalne przewożenie towarów noun
schmuggeln \| schummeln Verb	szmuglować(potocznie, potoczny) nielegalnie przewozić (najczęściej przez granicę) towary lub przeprowadzać osoby verb

Historia wyszukiwania