słownik Niemiecko-Polski »

korrekt w języku polskim

NiemieckiPolski
korrekt [korrekter; am korrektesten] Adjektiv

poprawnyadjective
zgodny z poprawnością, z normą lub zasadami, nie mający błędów, nie wykraczający poza określoną normę

prawidłowyadjective
bezbłędny, poprawny (zgodny z prawdą)

prawidłowyadjective
dobrze uformowany, foremny

prawidłowyadjective
słuszny, odpowiedni, właściwy (pasujący do danej sytuacji)

prawidłowyadjective
zgodny z przyjętymi prawidłami lub założeniami

die Korrektheit [der Korrektheit; die Korrektheiten] Substantiv

słusznośćnoun
trafny, właściwy pogląd czy sprawa

Korrektheit | Richtigkeit Substantiv

poprawnośćnoun
zgodność z normami

der Korrektor [des Korrektors; die Korrektoren] Substantiv

korektornoun
osoba sprawdzająca i poprawiająca tekst pod kątem redakcyjnym przed oddaniem go do druku;

Korrektorin Substantiv

korektorka(drukarstwo, drukarski) kobieta zawodowo poprawiająca teksty na różnych etapach przygotowywania druku
noun

die Korrektur [der Korrektur; die Korrekturen] Substantiv

korektanoun
poprawienie błędu lub niedoskonałości, dorównanie do stanu prawidłowego

inkorrekt [inkorrekter; am inkorrektesten] Adjektiv

nieprawidłowyadjective
niezgodny z normą; niezgodny z tym, co prawidłowe

unkorrekt [unkorrekter; am unkorrektesten] Adjektiv

niepoprawnyadjective
niezgodny częściowo lub zupełnie z ustalonymi regułami

angemessen | korrekt Adjektiv

na miejscuadjective
zgodny z normami obyczajowymi i etycznymi

angemessen | korrekt Adverb

na miejscuadverb
zgodnie z normami obyczajowymi i etycznymi

Anstand | Korrektheit | Schicklichkeit | Dezenz Substantiv

przyzwoitośćnoun
przestrzeganie dobrych obyczajów i norm etycznych

Autokorrektur

autokorekta

fehlerfrei | korrekt Adjektiv

bezbłędnyadjective
wolny od błędu

Hyperkorrektur Substantiv

hiperpoprawność(językoznawstwo, językoznawczy) mylne lub przesadne stosowanie odczuwanych norm językowych (zwłaszcza zasad języka standardowego);
noun

politische Korrektheit Substantiv

poprawność polityczna(socjologia, socjologiczny) norma językowa zalecająca w tzw. dyskursie publicznym unikanie określeń i zwrotów, które mogą urazić, obrazić, naruszyć godność osób, o których się wypowiadamy czy z którymi polemizujemy;
noun

Verbesserung | Korrektur | Berichtigung Substantiv

poprawanoun
zmiana stanu czegoś na lepszy; ulepszenie, poprawienie

↑

Historia wyszukiwania

    Słowniki online

    Więcej ciekawostek