konsistenz w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Konsistenz [der Konsistenz; die Konsistenzen] Substantiv	konsystencjanoun poziom określonych cech fizycznych (gęstość, twardość, lepkość) danej substancji; spoistość
die Inkonsistenz [der Inkonsistenz; die Inkonsistenzen] Substantiv	niespójność(odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest niespójne; cecha tych, którzy są niespójni noun

Historia wyszukiwania