słownik Niemiecko-Polski »
konkubine w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Konkubine [der Konkubine; die Konkubinen] Substantiv | konkubina(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kobieta żyjąca z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego nałożnica(dawniej, dawny) kobieta żyjąca bez ślubu z mężczyzną, który stoi wyżej w hierarchii społecznej |
