kompromiss w języku polskim

Niemiecki	Polski
Kompromiss Substantiv	kompromisnoun sposób zakończenia dyskusji lub sporu, w którym obie strony rezygnują z części swoich żądań, chcąc zawrzeć porozumienie;
Kompromiss- Adjektiv	kompromisowyadjective dotyczący kompromisu
kompromisslos [kompromissloser; am kompromisslosesten] Adverb	bezkompromisowoadverb w sposób bezkompromisowy
kompromisslos \| rücksichtslos Adjektiv	bezkompromisowyadjective nieidący na kompromisy, nieuznający kompromisów

Historia wyszukiwania