kokette w języku polskim

Niemiecki	Polski
Kokette Substantiv	kokietkanoun kobieta zalotna, starająca się podobać, wywrzeć wrażenie swym zachowaniem, strojem itp.
kokett [koketter; am kokettesten] Adjektiv	kokieteryjnyadjective zachowujący się zalotnie
kokett [koketter; am kokettesten] Adverb	kokieteryjnieadverb w sposób mający wywołać zainteresowanie, obliczony na spodobanie się
die Koketterie [der Koketterie; die Koketterien] Substantiv	kokieterianoun zachowanie osoby starającej się spodobać i wzbudzić zainteresowanie osoby przeciwnej płci

Historia wyszukiwania