słownik Niemiecko-Polski »

koinzidenz w języku polskim

NiemieckiPolski
die Koinzidenz [der Koinzidenz; die Koinzidenzen] Substantiv

koincydencja(książkowy) jednoczesne występowanie jakichś zdarzeń, zbieżność zjawisk
noun

zbieg okolicznościnoun
przypadkowe, równoczesne nastąpienie dwóch lub więcej wydarzeń pozostających w pewnej relacji do siebie