knie w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| das Knie [des Knies; die Knie] Substantiv | kolano(anatomia, anatomiczny) największy staw w organizmie człowieka, łączy dwie części nogi: udo i łydkę; |
| die Kniebeuge [der Kniebeuge; die Kniebeugen] Verb | siąść w kuckiverb |
| die Kniebeuge [der Kniebeuge; die Kniebeugen] Substantiv | przysiadnoun |
| knien [kniete; hat gekniet] Verb | klęczećverb |
| die Kniescheibe [der Kniescheibe; die Kniescheiben] Substantiv | jabłko(potocznie, potoczny) rzepka w kolanie rzepka(anatomia, anatomiczny) nieduża kość chroniąca staw kolanowy u wielu czworonogów, również u człowieka |
| der Kniestrumpf [des Kniestrumpf(e)s; die Kniestrümpfe] Substantiv | podkolanówkanoun |
| auf die Knie zwingen Verb | rujnowaćverb rujnowaćverb |
| in die Knie gehen | knien | niederknien Verb | uklęknąćverb |
| jemanden in die Knie zwingen | |
| Kurve | Wegeknie Substantiv | zakolenoun |
| niederknien | knien Verb | klękaćverb |
| Socke | Kniestrumpf Substantiv | skarpetanoun |
