knabe w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Knabe [des Knaben; die Knaben] Substantiv	chłopaczeknoun chłopięnoun
Junge \| Knabe Substantiv	chłopiecnoun młody człowiek płci męskiej
Junge \| Knabe \| Bub Substantiv	chłopaknoun dziecko płci męskiej
der Musterknabe [des Musterknaben; die Musterknaben] Substantiv	zarozumialec(książkowy) (obraźliwie) człowiek zachowujący się w sposób zarozumiały noun
der Prügelknabe [des Prügelknaben; die Prügelknaben] Substantiv	chłopiec do bicianoun

Historia wyszukiwania