klatsche w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Klatsche [der Klatsche; die Klatschen] Substantiv	plotkarkanoun kobieta zajmująca się plotkami, rozsiewająca plotki
der Klatsch [des Klatsch(e)s; die Klatsche] Substantiv	trzasknoun suchy, gwałtowny, urwany odgłos
klatschen [klatschte; hat geklatscht] Verb	klaskaćverb wielokrotnie uderzać dłonią o dłoń, zwykle wyrażając w ten sposób uznanie
klatschen \| tratschen Verb	plotkowaćverb opowiadać, roznosić plotki
der Abklatsch [des Abklatsch(e)s; die Abklatsche] Substantiv	odbitkanoun
abklatschen [klatschte ab; hat abgeklatscht] Verb	odbijaćverb przerywając taniec jakiejś parze, zabierać partnerkę lub partnera do tańca ze sobą przybijać(potocznie, potoczny) uderzać dłonią w czyjąś dłoń verb wcinać(potocznie, potoczny) natrętnie przerywać komuś rozmowę verb
Beifall klatschen Verb	bić brawoverb klaskać oklaskiwaćverb klaskać w dłonie dla wyrażenia uznania
die Fliegenklatsche [der Fliegenklatsche; die Fliegenklatschen] Substantiv	packanoun przyrząd do zabijania much packa na muchynoun łapka na muchynoun

Historia wyszukiwania