irren w języku polskim

Niemiecki	Polski
die irren Substantiv	być w błędzienoun mylić się, nie mieć racji
Irren ist menschlich	błądzenie jest rzeczą ludzką
das Irrenhaus [des Irrenhauses; die Irrenhäuser] Substantiv	dom wariatów(potocznie, potoczny) brak ładu noun dom wariatów(potocznie, potoczny) zakład dla osób z zaburzeniami psychicznymi noun
beirren [beirrte; hat beirrt] Verb	dezorientowaćverb
klirren [klirrte; hat geklirrt] Verb	brzęczećverb o metalowych lub szklanych przedmiotach: wydawać brzęk
sausen \| schwirren Verb	świstaćverb wykonywać szybki ruch, wywołując świst
schirren [schirrte; hat geschirrt] Verb	nałożyć uprzążverb
sich täuschen \| sich vertun \| täuschen irren sich irren Verb	mylićverb popełniać błędy
Summen \| Klirren Substantiv	brzęknoun przytłumiony, wibrujący dźwięk
verirren Verb	zabłądzićverb stracić orientację w terenie i nie móc znaleźć dalszej drogi
verwirren \| verstören Verb	peszyćverb wprawiać w zakłopotanie

Historia wyszukiwania