słownik Niemiecko-Polski »
hochebene w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Hochebene [der Hochebene; die Hochebenen] Substantiv | plateau(matematyka, matematyczny) płaski obszar przebiegu funkcji płaskowyż(geografia, geograficzny) obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach; |
| Hochland | Hochebene | Hochfläche Substantiv | wyżyna(geografia, geograficzny) obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne są na ogół mniejsze niż 300 metrów; |
