halo w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Halo [des Halos; die Halos, die Halonen, die Halogone] Substantiv | aureola(przenośnie, przenośnia) sława pewnego rodzaju, która kogoś otacza |
| Halo | Lichthof Substantiv | halonoun |
| Halogen | |
| Halogen Adjektiv | halogenowy(chemia, chemiczny) związany z halogenem, dotyczący halogenu; zawierający halogeny |
| Abschalom Substantiv | Absalom(biblijny) postać biblijna, syn króla Dawida; |
| Bukephalos Substantiv | Bucefał(historia, historyczny, historycznie) koń Aleksandra Wielkiego; |
| Cephalophore Substantiv | kefaloforia(sztuka) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w hagiografii postać męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę; |
| Enzephalografie Substantiv | encefalografia(medycyna, medyczny) ogólna nazwa kilku różnych metod badania mózgu; |
| Enzephalon | |
| Enzephalopathie Substantiv | encefalopatia(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) ogólne określenie uszkodzenia mózgu przez czynniki różnego pochodzenia; |
| Schalom Interjection | szalominterjection |
| Schalotte | askalonische Zwiebel Substantiv | szalotka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) jarzyna z cebulek tej rośliny |
| Zephalosporin Substantiv | cefalosporyna(farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) antybiotyk pozyskiwany z grzyba z rodzaju Acremonium (dawniej znanego pod nazwą Cephalosporium); |
