h w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Hagel [des Hagels; (Plural selten)die Hagel] Substantiv | grad(meteorologia, meteorologiczny) opad atmosferyczny w postaci kulek lodu; grad(przenośnie, przenośnia) wiele przedmiotów (także: słów, wyzwisk itp.) lecących w jakąś stronę |
| der Hagelschlag [des Hagelschlag(e)s; die Hagelschläge] Substantiv | gradobicie(meteorologia, meteorologiczny) intensywne opady gradu w postaci dużych bryłek lodu |
| hager [hagerer; am hagersten] Adjektiv | kościstyadjective pociągłyadjective wiotkiadjective zasuszonyadjective żylastyadjective |
| der Hagestolz [des Hagestolzes; die Hagestolze] Substantiv | stary kawalernoun |
| Haggai | |
| Haggai Substantiv | Aggeusz(biblijny) Księga Aggeusza; Aggeusznoun |
| Haggis Substantiv | haggis(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) szkocka potrawa z podrobów baranich, zaszytych w owczym żołądku |
| Hagia Sophia | |
| Hagia Sophia Substantiv | Hagia Sophia(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) meczet (niegdyś świątynia chrześcijańska) w Stambule; |
| Hagiografie | |
| hagiografisch Adjektiv | hagiograficzny(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) typowy dla piśmiennictwa kościelnego o żywotach świętych |
| die Hagiographie Substantiv | hagiografia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) dział piśmiennictwa religijnego obejmujący przekazy, podania i legendy dotyczących życia świętego; |
| Hagiologie Substantiv | hagiologia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) hagiografia, zbiór przekazów opisującego żywot świętego hagiologia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) naukowe badania nad żywotami świętych |
| Hagioskop Substantiv | hagioskop(architektura, architektoniczny) (kościelny) element budowli sakralnej w formie wąskiego otworu pozwalającego na oglądanie ołtarza tak, by widzieć najważniejszą część liturgii – podniesienie |
| Hagrose Substantiv | róża dzika(botanika, botaniczny) Rosa canina L., gatunek rośliny z rodziny różowatych; krzew dziko rosnący o złożonych, ostro ząbkowanych, zielonych liściach, kolczastych łodygach i pięciopłatkowych, różowych lub białawych kwiatach oraz wydłużonych, czerwonych owocach; |
| der Hahn [des Hahn(e)s; die Hähne] Verb | kopić(rolnictwo, rolniczy) układać zboże, siano w kopy |
| der Hahn [des Hahn(e)s; die Hähne] Substantiv | cynamonowiec cejloński(botanika, botaniczny) Cinnamomum verum gatunek drzewa z rodziny wawrzynowatych; kogut(ornitologia, ornitologiczny) (łowiectwo, łowiecki) samiec innych kurowatych, np. bażanta, głuszca; kogut(ornitologia, ornitologiczny) (rolnictwo, rolniczy) samiec kury domowej; krannoun kurek(technologia, technika, techniczny) element służący do ręcznego zamykania, otwierania lub regulacji przepływu w zaworze kurek na wieżynoun |
| Hähnchen | Huhn Substantiv | kurczak(spożywczy) mięso z kurczaka (1.1) kurczaknoun |
| der Hahnenfuß [des Hahnenfußes; die Hahnenfüße] Substantiv | jaskier(botanika, botaniczny) Ranunculus, liczący około 400 gatunków rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych; jaskier(botanika, botaniczny) roślina z rodzaju jaskier (1.1) |
| der Hahnenkamm [des Hahnenkamm(e)s; die Hahnenkämme] Substantiv | pyszałeknoun |
| der Hahnrei [des Hahnreis; die Hahnreie] Substantiv | rogacz(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) (żartobliwie) lub (pogardliwie, pogardliwy) zdradzany mąż |
| Hai | Haifisch Substantiv | rekin(ichtiologia, ichtiologiczny) drapieżna ryba chrzęstnoszkieletowa żyjąca w ciepłych morzach i oceanach; |
| Haifa Substantiv | Hajfa(geografia, geograficzny) miasto portowe na północy Izraela; |
| Haik Substantiv | haik(krawiectwo) arabska szata owijająca całe ciało |
| das Haiku [auch: der Haiku; des Haiku(s); die Haiku(s)] (japanische Gedichtform) Substantiv | haiku(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) wywodzący się z Japonii gatunek poezji lirycznej o zwięzłej formie; |
