general- w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| General- Verb | okrywaćverb |
| General- Adjektiv | generalnyadjective |
| der General [des Generals; die Generale, die Generäle] Substantiv | generał(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) główny przełożony w niektórych zakonach katolickich; generał(wojskowość, wojskowy) wysoki stopień oficerski wojsk lądowych i powietrznych; |
| der General [des Generals; die Generale, die Generäle] Adjektiv | generalnyadjective |
| das Generalgouvernement [des Generalgouvernements; die Generalgouvernements] Substantiv | |
| generalisieren [generalisierte; hat generalisiert] Verb | generalizowaćverb |
| der Generalissimus Substantiv | generalissimus(wojskowość, wojskowy) naczelny wódz w niektórych armiach; |
| die Generalität [der Generalität; die Generalitäten] Substantiv | generalicja(wojskowość, wojskowy) korpus generałów |
| die Generalklausel [der Generalklausel; die Generalklauseln] Phrase | klauzula generalnaphrase |
| der Generalleutnant [des Generalleutnants; die Generalleutnants] Substantiv | generał broni(wojskowość, wojskowy) wysoki stopień oficerski wojsk lądowych i powietrznych, wyższy od generała dywizji; |
| der Generalmajor [des Generalmajors; die Generalmajore] Substantiv | generał dywizji(wojskowość, wojskowy) wysoki stopień oficerski wojsk lądowych i powietrznych, wyższy od generała brygady i niższy od generała broni |
| Generalmobilmachung | |
| der Generalsekretär [des Generalsekretär(e)s; die Generalsekretäre] Substantiv |
