słownik Niemiecko-Polski »
esau w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Esau Substantiv | Ezaw(biblijny) imię męskie |
| es ausreichen aus Verb | wystarczyćverb |
| absaugen [sog ab, saugte ab; hat abgesogen, abgesaugt] Verb | wyssaćverb |
| ansaugen [saugte an; hat angesaugt] Phrase | wessaćphrase |
| aufsaugen [saugte auf; hat aufgesaugt] Verb | podlizywać się(potocznie, potoczny) zabiegając o czyjeś względy, pochlebić komuś, kto stoi wyżej w jakiejś hierarchii przyswajać(biologia, biologiczny) o organizmach żywych: wchłaniać substancje odżywcze wciągaćverb wsysaćverb |
| sausen [sauste; hat/ist gesaust] Verb | huczećverb |
| Wilmesau Substantiv | Wilamowice(geografia, geograficzny) miasto w południowej Polsce; |
| Wilmesaurisch Substantiv | wilamowski(językoznawstwo, językoznawczy) etnolekt z grupy zachodniej języków germańskich, którym posługiwali się mieszkańcy Wilamowic |
| wilmesaurisch Adjektiv | wilamowskiadjective |
