słownik Niemiecko-Polski »
einstein w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Einstein | |
| Einstein Substantiv | ajnsztajn(fizyka, fizyczny) (chemia, chemiczny) jednostka liczności fotonów, stosowana w fotochemii; |
| das Einsteinium [des Einsteiniums; —] Substantiv | einstein(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Es i liczbie atomowej 99; |
| Feinsteinzeug Substantiv | kamionka(technologia, technika, techniczny) (rzemiosło, rzemieślniczy) twardy materiał ceramiczny stosowany do wyrobu płytek posadzkowych, aparatury kwasoodpornej, rur kanalizacyjnych i naczyń; |
| der Weinstein [des Weinstein(e)s; —] Substantiv | kamień winny(chemia, chemiczny) (enologia, winoznawstwo, enologiczny, winoznawczy) kwaśny winian potasu; |
