słownik Niemiecko-Polski »
einbürgerung w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Einbürgerung [der Einbürgerung; die Einbürgerungen] Substantiv | nacjonalizacja(ekonomia, ekonomiczny) przejmowanie przez państwo przedsiębiorstw, banków, majątków ziemskich lub innego mienia, będącego własnością prywatną lub niemającego właściciela; naturalizacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nadanie cudzoziemcowi obywatelstwa państwa, na terytorium którego się osiedlił; |
