dual w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Dual [des Duals; die Duale] Substantiv | liczba podwójna(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego dokładnie dwa elementy, różna od liczby mnogiej; |
| der Dual [des Duals; die Duale] Adjektiv | dwoistyadjective |
| der Dualismus [des Dualismus; die Dualismen] Substantiv | dobro i złonoun dualizm(filozofia, filozoficzny) nurt w filozofii uznający za postawę bytu dwie odrębne substancje dualizmnoun |
| die Dualität [der Dualität; —] Substantiv | dwoistośćnoun |
| Anarchoindividualismus | Individualanarchismus | individualistischer Anarchismus Substantiv | anarchoindywidualizm(socjologia, socjologiczny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) skrajna forma indywidualizmu, doktryna społeczno-polityczna występująca przeciwko państwu, społeczeństwu, narodowi i rodzinie jako źródłom przymusu i zniewolenia jednostki; |
| individualisieren [individualisierte; hat individualisiert] Verb | indywidualizowaćverb |
| der Individualismus [des Individualismus; —] Substantiv | indywidualizmnoun |
| der Individualist [des Individualisten; die Individualisten] Substantiv | indywidualista(filozofia, filozoficzny) (socjologia, socjologiczny) zwolennik indywidualizmu indywidualistanoun indywidualistka(filozofia, filozoficzny) (socjologia, socjologiczny) zwolenniczka indywidualizmu indywidualistkanoun |
| individualistisch Adjektiv | indywidualistycznyadjective |
| Individualsprache Substantiv | język osobniczy(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy; |
| Welle-Teilchen-Dualismus Substantiv | dualizm korpuskularno-falowy(fizyka, fizyczny) właściwość materii polegająca na tym, że w pewnych przypadkach ujawnia naturę falową, a w innych cząsteczkową (korpuskularną); |
