dringend w języku polskim

Niemiecki	Polski
dringend [dringender; am dringendsten] Adjektiv	naglącyadjective wymagający natychmiastowych działań
dringend [dringender; am dringendsten] Adverb	pilnieadverb będąc przymuszony upływającym terminem
dringend \| dringlich Adjektiv	pilnyadjective wymagający pośpiechu, szybkiego działania
durchdringend \| furchtbar \| gellend Adjektiv	przeraźliwyadjective o znacznej i niepokojącej intensywności
eifrig \| dringend \| eindringlich \| inständig \| unentwegt Adjektiv	usilnyadjective taki, w który ktoś wkłada wiele wysiłku

Historia wyszukiwania