słownik Niemiecko-Polski »
doge w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Doge [des Dogen; die Dogen] Substantiv | doża(historia, historyczny, historycznie) władca Republiki Weneckiej lub Republiki Genui; |
| endogen | |
| indoeuropäisch | indogermanisch Adjektiv | indoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację |
| indogermanisch Substantiv | Indoeuropejczyk(językoznawstwo, językoznawczy) członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi; |
| Indogermanisch Adjektiv | praindoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) indoeuropejski pierwotny, odnoszący się do pierwotnego okresu wspólnoty indoeuropejskiej |
| komedogen Adjektiv | komedogenny(kosmetyka, kosmetyczny, kosmetologia) zatykający pory skóry, przyczyniający się do powstawania zaskórników |
