demütig w języku polskim

Niemiecki	Polski
demütig [demütiger; am demütigsten] Adjektiv	uległyadjective poddający się czyjejś woli, pozwalający sobą kierować
demütig [demütiger; am demütigsten] Adverb	pokornieadverb w sposób pokorny
demütigen [demütigte; hat gedemütigt] Verb	upokarzaćverb poniżać kogoś, obrażać czyjąś godność
Demütigung \| Erniedrigung Substantiv	poniżenienoun stan bycia poniżonym, odbierania komuś godności upokorzenienoun wywołane przez kogoś odczucie urażonej ambicji, poniżenia oraz wstydu
bescheiden \| demütig \| unerwürfig \| untertänig Adjektiv	pokornyadjective nie wywyższający się, skromny

Historia wyszukiwania