bummeln w języku polskim

Niemiecki	Polski
bummeln [bummelte; hat gebummelt] Verb	błąkaćverb chodzić bez celu błąkaćverb chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi tułaćverb przenosić się z miejsca na miejsce włóczyćverb chodzić bez celu

Niemiecki

Polski

bummeln [bummelte; hat gebummelt] Verb

błąkaćverb
chodzić bez celu

błąkaćverb
chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi

tułaćverb
przenosić się z miejsca na miejsce

włóczyćverb
chodzić bez celu

Historia wyszukiwania