brechung w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Brechung [der Brechung; die Brechungen] Substantiv	refrakcja(fizyka, fizyczny) odchylenie kierunku rozchodzenia się fali związana ze zmianą jej prędkości przy przejściu do innego ośrodka; noun
Brechungsindex \| Brechzahl Substantiv	współczynnik załamania(fizyka, fizyczny) stosunek prędkości fazowej w ośrodku odniesienia do prędkości fazowej w opisywanym ośrodku; noun
Pause \| Unterbrechung Substantiv	przerwanoun czas, w którym wykonywanie jakiejś czynności zostaje zaprzestane na pewien okres; zatrzymanie działania czegoś
die Unterbrechung [der Unterbrechung; die Unterbrechungen] Verb	rozłączaćverb tracić łączność
die Unterbrechung [der Unterbrechung; die Unterbrechungen] Substantiv	przeszkodzenie(rzeczownik odczasownikowy) od przeszkodzić noun

Historia wyszukiwania