blinder w języku polskim

Niemiecki	Polski
Blinder Substantiv	ślepy(potocznie, potoczny) osoba ślepa (1.1) noun
Blinder Adjektiv	zaślepiony(książkowy) bezkrytyczny wobec czyichś wad, niedostrzegający ewidentnych faktów adjective
blind [blinder; am blindesten] Substantiv	niewidomynoun osoba, która trwale nie widzi
blind [blinder; am blindesten] Adjektiv	bezwzrokowyadjective dziejący się, wykonywany bez udziału wzroku niewidomyadjective taki, który trwale nie widzi ślepy(przenośnie, przenośnia) taki, który nie zważa, nie zwraca uwagę na otoczenie albo okoliczności adjective ślepyadjective taki, który nie może widzieć; który stracił wzrok
blinder Eifer schadet nur	co nagle, to po diablejeśli robi się coś szybko, to nie wychodzi to na dobre
blinder Passagier	blinda blindpasażer blindziarz gapowiczka pasażer na gapę
blinder Passagier Substantiv	ślepy pasażer(potocznie, potoczny) ukryty pasażer, nieposiadający ważnego biletu; zwykle na statku noun
Farbenblinder Adjektiv	daltonistycznyadjective związany z daltonizmem
Strohfeuer \| blinder Eifer Substantiv	słomiany zapałnoun zapał nagle powstający i szybko przemijający

Historia wyszukiwania