billigung w języku polskim

Niemiecki	Polski
die Billigung [der Billigung; die Billigungen] Verb	sankcjonować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) autorytatywnie zatwierdzać, nadawać moc prawną lub urzędową verb usankcjonowaćverb autorytatywnie zatwierdzić, nadać moc prawną lub urzędową
die Billigung [der Billigung; die Billigungen] Adjektiv	fiducjarny(ekonomia, ekonomiczny) pozbawiony samodzielnej wartości, nie mający oparcia w dobrach materialnych adjective
die Missbilligung [der Missbilligung; (Plural selten) die Missbilligungen] Substantiv	dezaprobatanoun negatywny stosunek do czegoś, negatywna ocena

Niemiecki

Polski

die Billigung [der Billigung; die Billigungen] Verb

sankcjonować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) autorytatywnie zatwierdzać, nadawać moc prawną lub urzędową
verb

usankcjonowaćverb
autorytatywnie zatwierdzić, nadać moc prawną lub urzędową

die Billigung [der Billigung; die Billigungen] Adjektiv

fiducjarny(ekonomia, ekonomiczny) pozbawiony samodzielnej wartości, nie mający oparcia w dobrach materialnych
adjective

die Missbilligung [der Missbilligung; (Plural selten) die Missbilligungen] Substantiv

dezaprobatanoun
negatywny stosunek do czegoś, negatywna ocena

Historia wyszukiwania