bestehen w języku polskim

Niemiecki	Polski
bestehen [bestand; hat bestanden] Verb	składaćverb mieć coś za swoje części składać sięverb ulegaćverb być poddawanym procesom
bestehenbleiben	utrzymać się
aus zwei Kammer bestehend Adjektiv	dwuizbowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) składający się z dwóch izb parlamentarnych adjective
aus zwei Zimmer bestehend Adjektiv	dwuizbowyadjective złożony z dwóch izb, pomieszczeń
beharren \| bestehen Verb	upierać sięverb nie dawać przekonać się do zmiany decyzji lub zdania
Existenz \| Dasein \| Bestehen \| Vorhandensein Substantiv	istnienienoun bycie, trwanie, występowanie, egzystencja
existieren \| bestehen Verb	istniećverb być, występować w rzeczywistości

Historia wyszukiwania