berber w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Berber [des Berbers; die Berber] (nordafrikanischen Völkergruppe) Substantiv	Berber(etnografia, etnograficzny) rdzenny mieszkaniec północnej Afryki i Sahary pochodzenia chamito-semickiego; noun
Berberaffe	magot
Berberaffe Substantiv	makak berberyjski(systematyka) (zoologia, zoologiczny) Macaca sylvanus Linnaeus, gatunek małpy z podrodziny koczkodanowatych, posiadającej szczątkowy ogon i czerwonawooliwkową sierść; noun
Berberin Substantiv	Berberyjka(etnografia, etnograficzny) członkini ludu Berberów noun
berberisch Substantiv	berberyjski(językoznawstwo, językoznawczy) język z podrodziny języków afroazjatyckich, używanych głównie w Maroku, Algierii, Libii i Nigrze; noun
berberisch Adjektiv	berberyjskiadjective związany z Berberami, dotyczący Berberów i terenów przez nich zasiedlonych
die Berberitze [der Berberitze; die Berberitzen] Substantiv	berberys(botanika, botaniczny) rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych noun
die Berberitze [der Berberitze; die Berberitzen] plant name	berberys pospolityplant name
der Zuave [des Zuaven; die Zuaven] (Angehöriger einer zuerst aus Berberstämmen rekrutierten französischen /Kolonial/truppe) Substantiv	żuaw(historia, historyczny, historycznie) żołnierz oddziału żuawów (1.2) noun

Historia wyszukiwania