ausweis w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| der Ausweis [des Ausweises; die Ausweise] Substantiv | atest(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument poświadczający, zaświadczający atest(technologia, technika, techniczny) wystawiany przez instytucję upoważnioną do oceny jakości wyrobów dokument potwierdzający zgodność wykonania produktu z normami dowódnoun legitymacjanoun |
| ausweisen [wies aus; hat ausgewiesen] Verb | okazaćverb wylegitymowywaćverb wyrzucićverb |
| die Ausweiskontrolle [der Ausweiskontrolle; die Ausweiskontrollen] Phrase | kontrola dokumentówphrase |
| ausweislich | |
| Ausweispapier | Papier Substantiv | dokumentnoun |
| die Ausweisung [der Ausweisung; die Ausweisungen] Substantiv | ewikcja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) sądowne lub administracyjne pozbawienie prawa własności |
| Führerschein | Führerausweis Substantiv | prawo jazdy(motoryzacja) dokument potwierdzający umiejętności jego posiadacza do prowadzenia pojazdów mechanicznych, wydawany przez odpowiednie organy państwowe; |
| der Personalausweis [des Personalausweises; die Personalausweise] Substantiv | dowód osobisty(administracja) dokument identyfikujący osobę oraz poświadczający jej obywatelstwo; |
| der Studentenausweis [des Studentenausweises; die Studentenausweise] Substantiv |
