słownik Niemiecko-Polski »

armee w języku polskim

NiemieckiPolski
die Armee [der Armee; die Armeen] Substantiv

militarianoun
sprawy dotyczące wojskowości, także przedmioty związane z wojskiem, zwłaszcza z jego uzbrojeniem i umundurowaniem

Armee | Heer | Landstreitkraft Substantiv

armianoun
określenie ogółu sił zbrojnych danego państwa;

Armee | Heer | Militär | Streitkräfte | Streitmacht Substantiv

wojskonoun
zorganizowana grupa uzbrojonych ludzi przygotowanych do obrony kraju i walki na wojnie

Arktischer Ozean | Nordpolarmeer | Nördliches Eismeer Substantiv

Ocean Arktyczny(geografia, geograficzny) jeden z oceanów Ziemi;
noun

Polnische Heimatarmee Substantiv

Armia Krajowa(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) konspiracyjne siły zbrojne polskiego państwa podziemnego w okresie drugiej wojny światowej
noun

Rote Armee Substantiv

Armia Czerwona(wojskowość, wojskowy) (historia, historyczny, historycznie) nazwa sił zbrojnych Rosji sowieckiej i ZSRR od 1918 do 1946;
noun

Südlicher Ozean | Südpolarmeer | Antarktik | Antarktischer Ozean | Südliches Eismeer Substantiv

Ocean Południowy(geografia, geograficzny) jeden z oceanów Ziemi;
noun