ärger w języku polskim

Niemiecki	Polski
der Ärger [des Ärgers; —] Substantiv	kłopotynoun
arg [ärger; am ärgsten] Adjektiv	gniewnyadjective mający w sobie gniew lub podatny nań zajadłyadjective uparcie, zawzięcie walczący przeciwko komuś, czemuś; nieustępliwy
ärgern \| sich aufregen Verb	irytowaćverb denerwować się, wpadać w irytację
ärgern \| wütend machen Verb	złościćverb doprowadzać do złości
erbosen \| ärgern Verb	gniewaćverb wywoływać w kimś gniew
irritieren \| ärgern \| aufregen Verb	irytowaćverb drażnić, denerwować kogoś
Mensch ärgere Dich nicht Substantiv	chińczyknoun gra planszowa dla 2-4 osób;
quälen \| ärgern Verb	dokuczaćverb sprawiać przykrość, kłopoty lub ból
sich ärgern Verb	złościćverb wpadać w złość
sich ärgern \| sich aufregen Verb	gniewaćverb czuć gniew
verärgern [verärgerte; hat verärgert] Verb	rozgniewaćverb wywołać u kogoś gniew
Zorn \| Ärger \| Wut Substantiv	złośćnoun silne uczucie rozdrażnienia, gniewu, wrogości w stosunku do kogoś;

Historia wyszukiwania